Spastisch omgaan met het verleden
Citaten uit het artikel
Carel Banse is indo, schreef het boek ‘Onbereikbaar Dichtbij’ waarin jongeren van de derde generatie in gesprek gaan met veteranen, die hebben gediend in Nederlands-Indie en Nederlands Nieuw-Guinea. Hij geeft ook lezingen over Nederlands-Indie.
Volgens hem ligt het gebrek aan kennis over het koloniaal verleden ook aan het aanbod op scholen. “Er wordt gesproken over de VOC maar er wordt niet de diepte ingegaan.” Volgens Banse komt dat omdat in Nederland te spastisch wordt gekeken naar het verleden. “Nu staat Nederland voorop om te wijzen op het zelfbeschikkingsrecht van volkeren en naties. Dat lag in het koloniaal tijdperk anders. Het Indonesische volk werd feitelijk 350 jaar lang onderdrukt en ondergeschikt gemaakt. Dat is – gezien door de ogen van nu – geen mooie geschiedenis geweest en daarom vergeten we die liever.
Illustratief is dat de Nederlandse regering er meer dan 75 jaar over heeft gedaan om een regeling te treffen voor de uitbetaling van achterstallig loon voor militairen uit het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL), die in de Tweede Wereldoorlog krijgsgevangenen waren.”
Carel Banse denkt dat de geschiedenis niet zo snel zal verdwijnen. “De tweede en derde generatie Indo’s gaat vaak op zoek naar hun (familie)geschiedenis. Het is wel belangrijk dat dit soort verhalen nu worden geschreven want deeerste generatie zal er straks niet meer zijn.”