7 september 2020, zou Mathilde Cornelia Banse-Verstift, 90 jaar geworden zijn. Ze is slechts 63 jaar geworden. Veel te vroeg gestorven, met achterlating van Pa en zeven kinderen. Vroeg moeder geworden van Ron in Soerabaja en in verwachting van Joke en in echtscheiding verwikkeld naar Nederland gekomen in 1950. Met herinneringen van oorlog en geweld, van Jappenkampen en van Bersiapkampen in het hoofd.

Nimmer erover gesproken, maar dat ze voor velen heerlijk eten kon maken van zeer beperkte middelen moet ze aan die tijd hebben overgehouden. Zorg voor anderen en omkijken naar elkaar en gastvrijheid stonden bij haar hoog in het vaandel. We hadden het niet breed thuis met zeven kinderen, maar er was altijd plaats en eten voor anderen, die het nog minder hadden getroffen. Of die tijdelijk opvang nodig hadden – in afwachting van eigen huisvesting – iedereen was welkom.

Wat me nog goed bijstaat, is dat we, Carla, Jos, Vera, Robbie en ik om de beurt een middagje mochten spijbelen van de lagere school in Bergen op Zoom. Dan hadden we Ma even helemaal voor onszelf. We deden vaak een middagdutje, met de oranje gordijnen, waar de zon doorheen schitterde, dicht en het geluid van door de Paulus Buijslaan denderende drietonners vanuit Ossendrecht op de achtergrond, deed ik net of ik sliep en keek naar haar, mijn moeder. Soms zie ik dat beeld nog voor me.

Ma, 90 jaar geleden in Buitenzorg geboren, 26 jaar geleden overleden in Kampen. In 2017 door de vijf jongste kinderen, samen met de urn van Pa, bijgezet in het graf van Tante Theresia in Soerabaja, Ereveld Kembang Kuning.