Eerbewijs, Nationaal Ereveld Loenen, 4 mei 2019
Carel Banse: “Dames en heren, hartelijk welkom op Nationaal Ereveld Loenen. Op dit ereveld hebben meer dan 4.000 Nederlandse oorlogsslachtoffers hun laatste rustplaats gekregen. Welkom ook bij de Indische Kruisen, die hier sinds 2017 een vaste plek hebben gekregen. De Indische Kruisen staan symbool voor de zeven Erevelden op Java: Ancol, Candi, Kalibanteng, Kembang Kuning, Leuwigajah, Menteng Pulo en Pandu. De kruisen zorgen voor een verbinding met de meer dan 25.000 graven van slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende Bersiap periode. Graven, die op Java zorgvuldig worden beheerd door de Oorlogsgravenstichting. Vandaag, hier bij de Indische Kruisen herdenken we hen en ook degenen, die elders in Zuidoost-Azië het hoogste offer hebben gebracht voor onze vrijheid. Onder hen enkele leden van mijn familie. Zij zijn begraven op de Erevelden Candi, Kembang Kuning, Menteng Pulo en Pandu of die een zeemansgraf hebben gekregen. Het zal herkenbaar zijn voor velen van u. Op Ereveld Kalibanteng is het graf van mevrouw Gladys Mary Valk-Davison. Zij overleed op 26 april 1945 in Japans interneringskamp 9, Ambarawa; zij was nog maar 38 jaar oud. Haar dochter Nora Valk, die met haar in het kamp zat, zal de oorsprong van het Indische Onze Vader toelichten.”
Nora Valk: “Een jong Indisch meisje leerde het ‘Onze Vader’ zingen op school in het klooster van de zusters Insulinen te Batavia.Toen zij in de oorlog van Nederland tegen Japan gevangen werd gezet door de Kempetai (de Japanse geheime dienst) zong zij iedere avond om zes uur dit gebed. Andere gevangenen, die na hun verhoor door de Kempetai, weer terug mochten naar hun gevangenenkamp, zongen het Indische Onze Vader voor hun lotgenoten. Onder de moeilijke en mensonterende omstandigheden heeft dit lied aan zeer veel gevangenen troost gebracht. Dat lied hoort nu bij ons.
Het Indische Onze Vader werd in 2000 voor het eerst gezongen tijdens de nationale Herdenking 15 augustus 1945 (de capitulatie van Japan) bij het Indië Monument in Den Haag. Sindsdien wordt het op bijna alle landelijke en lokale Indische herdenkingen gezongen. Annelieke Bouwers, wier grootouders ook in een Japans interneringskamp zaten, zingt het Indische Onze Vader nu voor ons.”
